سید میر آصف قزوینی
آصِفِ قَزْوینی، یا سید میرآصف قزوینی، از علما و فقهای امامی اوایل سده ۱۲ قمری است.
آصف قزوینی در اواخر سده ۱۱ و اوایل سده ۱۲ق، نخست در قزوین و سپس در اصفهان به تحصیل دانش پرداخت. پس از چندی به قزوین بازگشت و مدتی را در آنجا و سپس در تفلیس به تدریس گذراند.
در شرح مختصری که از زندگی او باقی است، پرهیزکاری و نوع دوستی وی جای خاصی دارد. هنگامی که اصفهان در محاصره محمود افغان بود (۱۱۳۵ق)، میرآصف در شرایط دشوار جنگ و قحطی به یاری و دستگیری درماندگان و مستمندان برخاست. وی مدتی کوتاه پس از این واقعه درگذشت. اثر مشهور او شرحی بر خطبه همام است.
پانویس و منابع
- آزادکشمیری، محمدصادق، نجومالسماء فی تراجم العلماء، لکهنو، ۱۳۰۳ق، ج۱، ص۲۷۳-۲۷۴.
- آقابزرگ، الذریعة، ج۱۳، ص۲۲۶.
- امین، محسن، اعیان الشیعة، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۷۸.
- قمی، عباس، فوائدالرضویة، تهران، ۱۳۲۷ش، ص ۵۳.
- مدرس، محمدعلی، ریحانةالادب، تبریز، ۱۳۴۶ش، ج۴، ص۴۴۷-۴۴۸.
پیوند به بیرون
- منبع مقاله: